Κοινός αρτηριακός κορμός
Ορισμός
Ο κοινός αρτηριακός κορμός χαρακτηρίζεται από ένα μοναδικό μεγάλο αγγείο που τροφοδοτεί τη συστηματική, την πνευμονική και τη στεφανιαία κυκλοφορία. Ο αορτικός αυτός κορμός είναι μεγαλύτερος από τη φυσιολογική αορτική ρίζα και συνδέεται κυρίως με την δεξιά κοιλία στο 40% περίπου των περιπτώσεων, με την αριστερή κοιλία στο 20 % , ενώ «μοιράζεται» στις δύο στο 40% των περιπτώσεων.
Η βαλβίδα του μεγάλου αγγείου μπορεί να έχει μία, δύο ή τρεις γλωχίνες και σπάνια είναι φυσιολογική. Είναι στενωτική ή συχνότερα ανεπαρκής. Βασικό στοιχείο της ανωμαλίας είναι το μεσοκοιλιακό έλλειμμα, στην περιοχή του οποίου ξεκινά ο κοινός αρτηριακός κορμός.
Υπάρχουν τρεις τύποι κοινού αρτηριακού κορμού με κριτήριο τη μορφολογία της πνευμονικής αρτηρίας :
- Τύπος 1, από τον αρτηριακό κορμό ξεκινά ένα στέλεχος πνευμονικής σε μικρή απόσταση από τη βαλβίδα, το οποίο μετά από λίγο διχάζεται
- Τύπος 2, δεν υπάρχει στέλεχος πνευμονικής πριν το διχασμό
- Τύπος 3, μόνο η δεξιά πνευμονική αρτηρία ξεκινά από τον αρτηριακό κορμό, ενώ η αριστερή ξεκινάει από την κατιούσα αορτή.
Συχνότητα
Η ανωμαλία συναντάται σε μία στις 10000 γεννήσεις. Στο 30% των περιπτώσεων συνυπάρχουν και άλλες καρδιακές βλάβες.
Αιτιολογία
Δεν είναι γνωστή.
Υπερηχογραφικά ευρήματα
Ο κοινός αρτηριακός κορμός μπορεί να ανιχνευθεί αξιόπιστα με την ενδομήτρια υπερηχοκαρδιογραφία. Το κύριο διαγνωστικό κριτήριο είναι μία μονήρης μηνοειδής βαλβίδα που εφιππεύει ένα μεσοκοιλιακό έλλειμμα.
Φαίνεται επίσης μια ευθεία συνέχεια μεταξύ του μονού αρτηριακού κορμού και μίας ή δύο πνευμονικών αρτηριών. Η μηνοειδής βαλβίδα είναι συχνά πεπαχυσμένη και κινείται ανώμαλα. Η υπερηχοκαρδιογραφία Doppler είναι σημαντική για την αξιολόγηση της ανεπάρκειας της βαλβίδας αυτής.
Πορεία – Πρόγνωση
Ο κοινός αρτηριακός κορμός δεν δημιουργεί πρόβλημα στην εμβρυϊκή αιμοδυναμική. Με την κατάργηση όμως της εμβρυϊκής κυκλοφορίας, η ανωμαλία αυτή συνιστά μια επείγουσα κατάσταση αμέσως μετά τη γέννηση. Τα νεογνά δείχνουν συχνά σημεία καρδιακής ανεπάρκειας αμέσως μετά την πτώση των πνευμονικών αντιστάσεων και την έναρξη της πνευμονικής κυκλοφορίας.Τα σημεία αυτά θα παρουσιαστούν μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες της ζωής.
Η χειρουργική θεραπεία που απαιτείται συνήθως μέσα στο πρώτο εξάμηνο, περιλαμβάνει σύγκλειση του μεσοκοιλιακού ελλείμματος και δημιουργία μιας συνδέσεως μεταξύ της δεξιάς κοιλίας και των πνευμονικών αρτηριών. Η εγχειρητική θνητότητα είναι 10% και οι ασθενείς που επιβιώνουν θα χρειαστούν επαναλαμβανόμενα χειρουργεία για την αντικατάσταση του μοσχεύματος της εν λόγω σύνδεσης.
Τζανάκης Κωνσταντίνος
Γεννήθηκα στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1982. Φοίτησα στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εκπαιδεύτηκα στη Μαιευτική – Γυναικολογία στo Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων από όπου έλαβα τον τίτλο ειδίκευσής μου ως Χειρουργός Γυναικολόγος – Μαιευτήρας.
Εξειδικεύθηκα στην Εμβρυομητρική Ιατρική στο Royal Free Hospital του Λονδίνου.
